Naar aanleiding van de re-release van “Le Dsique d’Or des Baudouins Morts” onder creative commons licentie (op het sympathieke label WM Recordings) werd een persbericht gestuurd naar de regionale media.
Zelf had ik dat nooit gedaan, maar mijn collega André Cortelinckx vond het erg belangrijk. Hij vond dat de burgerlijke media recht hebben op alle informatie. Ook subculturele.
“En bovendien is het kunst“, zei hij, “Door een futiliteit als een gewichtig nieuwsitem naar voor te schuiven, doen we het publiek nadenken over wat nieuws precies is. Over de waarde van nieuwswaarde. We zeggen: dit is relavant. En zo stellen we het concept van de relevantie zelf in vraag. We brengen zekerheden aan het wankelen. We zaaien twijfel. En onrust. En dus dragen we bij aan de destabilisatie van het heersende status quo. Kunst kan wel degeijk de wereld redden!”
Ik wou er geen ruzie over maken. Over kunst en zo. Onder het drinken van enigste flesjes Kerst Pater heb ik hem op de send-knop laten drukken.
Dat de revolutie nu maar niet te lang op zich laat wachten.
Want ik moet om 14u00 ergens zijn.
Analoog. 
Geef een reactie