Stembrieforogami: Alexander

Stembrieforigami 2010

We rennen vol ongeduld naar de brievenbus. Elke ochtend opnieuw. Maar telkens stelt de dienst burgerlijke stand van onze gemeente weer teleur.
Peter Post bracht enkel de folders van Colruyt en Bart Smit. Ook niet te versmaden, daar niet van, maar niks kan op tegen de absolute uitdaging voor elke figuurvouwer, de Mount Everest van het Origami-gebeuren: de stembrief.

Honderden, zelfs duizenden, origamifanatici kijken reikhalzend uit om deel te nemen aan “STEMBRIEFORGAMI 2010”. Deze online manifestatie van vouwkunstvirtuositeit is elk verkiezingsjaar weer een ultimieme gelegeheid om de vouwcapaciteiten bot te vieren op een stuk hardnekkkig papier dat niet vierkantig is maar RECHTHOEKIG. Voorwaar geen gemakkelijke opgave!

Dankzij het communautair gekrakeel van De Slimste Mens en de mediagenieke invallen van Alexander de Grote, kunnen we onszelf trakteren op een extra competitieve strijd waarbij de Olympische spelen in het niets verbleken. En hier geldt bovendien: niet deelnemen is eigenlijk winnen.

Vouw van je stembrief een Fijn Figuurtje, fotografeer het en mail je foto’s door naar mcpvc666@hotmail.com.

We kijken uit naar je creaties!

Bekijk hier vorige edities.

Stembrieforigami: visje

Hoewel de verkiezingen al lang achter de rug zijn, blijven mensen hardnekkig foto’s inzenden van hun gevouwde en onafgestempelde stembrief.

Het blijft leuk!

Dankjewel, Maurice L. uit Knokke voor deze mooie “opblaasbare vis”.

Stembrieforigami: de inzendingen (5)

De Amerikaanse acteur David Carradine is vandaag opgehangen gevonden in een hotel in Bangkok. Een paar uur later bereikt de eerste stembrieforigami-skull onze kantoren. Cool!

Stembrieforigami: de inzendingen (4)

Ik heb eerst redelijk veel over ruimtevaart gelezen. En toen ik dat artikel in Het Laatste Nieuws zag… van Frank De Winne die vroeger ook veel over ruimtevaart las en nu een echte Kosmonaut van Kung-Fu is geworden. Amai. Ik heb eerst geoefend met de stembrief van mijn moeder. Stembrieforigami?, zei die. Die flurken weten zekerst niet dat het hier eigenlijk gaat om oproepingsbrieforigami. Uw stembrief dat is waar dat ge de bollekes op kleurt. Uw oproepingsbrief roept u op. Allez, zo zegt mijn moeder en zo is dat bij ons in de Kempen toch. Ik weet dat soms… allez dat dat op sommige plaatsen soms anders is. Anders dan hier. En ik zeg oproepingsbrieforigami. En dat is niet om dwars te liggen. Dat is gewoon omdat dat hier zo is. En gij verstaat dat toch, mc pvc? Gij staat open voor vreemde culturen en alles. En als ge eens een meiske met een dik gat ziet, zegt gij toch niet “eikes een meiske met een dik gat”, maar gewoon iets neutraals, zoals “negers vinden dat schoon, naar het schijnt”. Gij zijt zo. En ik en zo ook.
Uw Vrind Kenneth

Beste Kenneth, de bemerking van je moeder omtrent het verschil tussen oproepings- en stembrieforigami werd genoteerd. Dank!

Stembrieforigami: de inzendingen (3)

De zwaan

De “stemonvriendelijke zwaam” is zonder twijfel een van de toppers die we mochten ontvangen. Ik weet niet hoelang betrokkene hieraan gewerkt heeft, maar het is het waard geweest! Een zwaan maken van een rechthoekig en ruw stuk papier is niet evident. Zeker als het dan nog eens doordrenkt is met CARA-pils. Diepgaand respekt vanwege de het organiserend comité achter “Stembrieforigami 2009”.

De brief

“Dit is een brief. Een brief naar mijn lief.”

Jawel. De inzender wenst relatief anoniem te blijven en noemt zichzelf Postbode Lijkenneuker. Wij hebben daar geen problemen mee. What’s in a name.
Let op de subtiele vondst om van een oproepingsbrief een brief te maken! Met gebruik van stembrieforigami. Dankuwel, Postbode Lijkenneuker!

PS: de berichtgeving op analoog.wordpress.com over het onderwerp “Stembrieforigami 2009” kreeg de afgelopen dagen gi-gan-tisch veel hits.

Karel De Gucht bedreigd?

“Neen, pvc. Ik voelde mij niet bedreigd. Mireille en ik hebben een gezonde relatie.”
“Dan is het goed“, zeg ik en ik doe teken dat de barman ons nog eens een Grimbergen brengt.
“Op uw gezondheid, he Karel!”
“Ja, jongen“, zegt hij,” en op de liefde!”

We drinken ons glas leeg. Langzaam. En ondertussen mijmeren we. Over het leven. Over de wijsheid. Over het Leven Zelve.

“Hoeveel bierviltjes kunt gij eigenlijk in uw mond krijgen?”, vraagt hij dan.
“Meer dan gij”, antwoord ik enthousiast.

’s Avonds bedenk ik mij hoe fijn het is om iemand als vriend te hebben die mij soms eens laat winnen. Want dat willen we uiteindelijk allemaal: Ook Eens Winnen.