Posts Tagged ‘review’

VADER – necropolis

november 16, 2009



Goed nieuws! De Poolse death metal band VADER heeft deze zomer een nieuwe cd uitgebracht op Nuclear Blast Records. Het ding heet “Necropolis” (waar hebben we dat nog gehoord?) en bij het nummer “never say my name” hebben ze nu een fijne videoclip gemaakt waarbij vocalist Peter zich naar hartelust mag verkleden.

“Necropolis” is de achtste studio-release van het kwartet uit Olsztyn en verschijnt op Nuclear Blast Records, een kwalitatief hoogstaand label dat al veel toffe releases op de markt heeft gebracht van oa Pungent Stench, Suffocation, Benediction, Children of Bodom etc.

De cd opent met “Devilizer” een stevig rockende, logge metal-track.
Het derde nummer, “Never say my name“, is zonder twijfel het hoogtepunt van de cd. Strak en hard. Pas op: Ik vind een trager en melodische nummer als “When the sun drowns in to dark” op zich niet slecht, maar dat is niet wat ik wil horen als ik een plaat van VADER op leg. Neen, geef dan maar nummers als Blast, Rise of the Undead of We Are The Horde die een wat hoger headbang-gehalte hebben en waar de dubbele basdrum van Paweł “Paul” Jaroszewicz optimaal kan renderen.

Naast de gebruikelijke, zware deathmetal songs die we van VADER al ruim vijftien jaar gewend zijn, bevat de plaat -bi wijze van bonustrack- ook twee covers: Black Metal van de legendarische band Venom en Fight fire With Fire van uit de tijd dat Metallica nog beukte.

VADER - necropolis

Necropolis” is zeker de moeite waard om eens the checken, bij voorkeur in combinatie met een hoppig gerstenat. Al specialist ter zake stel ik een bakske Maes voor gevolgd door een utgelezen selectie van speciaalbieren.


Officiële website van VADER:
http://www.vader.pl

mc pvc
cultuurkenner

Skinned Deep

juni 17, 2009

Ik heb “Skinned Deep” gezien, een bangelijk slechte horrorfilm van Gabriel Bartalos uit 2004. Gabriel Bartalos is de makeup artist die ook de schmink deed voor Peter Jacksons Braindead, voor een deel van de Leprechoun-reeks en voor een heel pak andere horrorfilms. “Skinned Deep” was zijn poging om zelf eens een film te maken à la Texas Chainsaw Massacre (gezin verwaalt en wordt afgeslacht door freaks).
Hij kon daarvoor een beroep doen op Warwick Davis (Willow, Leprechoun en andere films waarvoor ze een dwerg nodig hebben). Peter Iasillo (George A. Romero’s Day of the Dead) speelt een bijrol. De rest van de cast zijn allemaal nobele onbekenden voor mij. Hoofdrolspeelster Karoline Brandt heeft later geen enkele film meer gemaakt. Zegt dat genoeg?

Anyway: ik heb op YouTube een aantal scenes uit Skinned Deep gevonden en daaruit de drie tofste momenten overgehouden. Kijk je mee?


Dat die jongen in de lengte gehalveerd wordt, vind ik eigenlijk wel grappig. In Final Destination zou zoiets veel mooier in beeld gebracht zijn, maar Skinned Deep is net iets meer low budget. If you know what I mean.


Dit is de scene waarin Peter Iasillo gedood wordt en waarin Plates (Warwick Davis) een onsamenhangende uitleg doet over borden en porselein. In het script zal dit bedoeld geweest zijn om zijn obsessie met borden en borden gooien te kaderen, maar along the way zijn ze dat vergeten fatsoenlijk uit te werken.


De Surgeon General laat vredestekens ontploffen die op mensen hun hoofd geplakt zijn. En die mensen hun hoofd ontploft mee, natuurlijk.

Een echt goeie review van Skinned Deep vind je hier op somethingaweful.com.