Ik ben Martyrdöd eens een keer gaan zien in Luik. Hun eerste plaat was toen nog niet zo absurd lang uit. De toenmalige bassist droeg een zelfgemaakt ulrikes Dream T-shirt. Want, ja… als je in België bent… Enfin, een geste die ik wel tof vond. De Martyrdöd-patch die hij me gegeven heeft hangt nog op mijn vest.
De show was toen strak en intens. Crust as fuck.
Jaren later beuken ze nog altijd. Met een gewijzigde bezetting. En een veel uitgebreidere discografie dan destijds.
Maar: bruut, hard en melodisch-zonder-te-overdrijven.
Analoog. 
Geef een reactie