1919

“Ik ben 1919 nog niet vergeten, pvc!”

De invoering van het Algemeen Enkelvoudig Stemrecht in 1919 ligt mijn collega Herman zwaar op de maag. Is het omdat hij meer verdient dan ik dat hij denkt dat hij meer te zeggen heeft? Ik weet het niet. Herman stemt voor de partij van Bart. Ze kennen elkaar ook persoonlijk, beweert Herman, maar ik geloof daar niks van.

“Als de mensen die meer belastingen betalen, ook meer inspraak zouden hebben… dan spraken we nu niet over een regering Di Rupo. Dan leidde Mijn Persoonlijke Vriend Bart nu de regering.”

Ik knik. Ik doe al lang geen moeite meer. Als Herman praat, dan zwijg ik.

“En mijn vriend Bart zou zeggen: Herman, gij moogt mijn baron zijn. Mijn rechterhand. Gij zijt verantwoordelijk voor een of twee provincies. Ge moogt pachters hebben. En lijfeigenen. En Louisa -van-de-postkamer moet u aanspreken met Baron Herman I en ze moet alles doen wat gij zegt. Ook de vorte dingen. Meer zelfs: ge moet soms vorte dingen eisen om te zien of ze wel onderdanig genoeg is. Om te zien dat ze niet zo’n persoonlijke slaaf is die op een bepaald moment zegt: hola, dat doe ik niet! Dat is te vort! Neen, de vortigheid is zoals wanneer Abraham zijn zoon moet offeren op de berg Moria. Eenzelfde soort van test. Maar dan met Vader Abraham in plaats van met Baron Herman.”

Herman bulderlacht.

“En dat is nog niet alles! Gij moet ook doen wat ik zeg, pvc! Gij moet werken. Werken, werken en nog eens werken. Het zal gedaan zijn met uw gezever en uw katers en uw stom mp3-spelerke. Werken en uw bakkes houden, dat moet gij doen. En als ge denkt dat Louisa-van-de-postkamer in u geïnteresseerd is, dan zit ge er serieus naast! Serieus! Want wat zou ze met u naar een fritkot gaan, als ze chique kan gaan eten met Mijnheer Baron in zo’n restaurant van op teevee en met chef-koks die ook op teevee komen (en niet op canvas, maar op de echte teevee). Ge moogt het goed weten dat uw dagen hier geteld hadden kunnen zijn. Dat uw rijk ten onder zou gaan. Zinken zoals de Titanic en de Herald of Free Enterprise tegelijkertijd.”

Ik pak een stapel papieren en ik perforeer ze. Herman leutert nog even door. Ik luister al niet meer.
De boom in met hem en zijn meervoudig stemrecht.
Hij kan mij niks maken.
Sinds 1919.

Tags: stemmen