Hoofdstuk 19
Veronique en Kenny liggen op het bed in Kelly’s slaapkamer. Kenny snurkt. Zo gaat dat. Hij drinkt. Hij raakt in een romantische bui. En dan valt hij als een blok in slaap. Veronique gaat rechtop zitten. Heeft ze iets gehoord? Voetstappen? Heel stilletjes. Als van een diertje. Ze staat op om onder het bed te kunnen kijken.
Ze ziet niks.
En ze hoort niks.
Is Kenny gestopt me snurken? Met ademen? Plots is Veronique bang. Doodsbang. Ze rent naar de deur, knipt het licht aan en ziet Kai. Het mannetje zit op Kenny’s opengereten keel. Het bijt en graait en klauwt in het geschonden vlees. Een wansmakelijke ravage van gescheurd weefsel. Op het moment dat Kai Kenny’s bloederige hoofd van zijn lichaam heeft gescheiden, gilt Veronique. Ze gooit de deur open en rent de gang in.
“Oh! Mijn God! Ze hebben Kenny vermoord!”
Tags: bbib
Analoog. 
Geef een reactie