Hoofdstuk 7
Kelly ligt op een houten tafel. Fel licht schijnt in haar ogen. Het doet pijn. Een beetje. Haar hoofd zit vol watten. En haar tong weegt zwaar. Yellow submarine, denkt ze. Dat is een liedje van op de radio. Rararadadio. Daar komen liedjes uit. Hier is geen radio. Denkt ze. Kelly probeert rond te kijken. Nu pas ziet ze dat ze vastgebonden is en naakt. Joehoe! Blote tieten te zien! Kelly lacht om haar grapje. Blote tieten. Grappig. Ze kijkt naar haar borsten. Het lijken middelgrote drilpuddingen met grote rode vlekken op. En vegen. Vuile blote tieten zijn het! Alweer giechelt ze.
Een vuile hand drukt een doek op haar gezicht. Ze ademt de zoete geur. Nu giechelt ze nog harder. Ze voelt de touwen niet die haar op de houten tafel binden. Ze voelt de kou niet. En ze voelt niet hoe een roestige zaag zich langzaam maar zeker een weg door haar dijbeen baant.
Tags: cannibal park
Analoog. 
Geef een reactie