“Ge moet eens kijken: op de onderkant van uw keyboard zit een geheim knopke. Als ge dat vijf tellen ingdrukt houdt, staat gans uw testomgeving met Oracle en SAP en aanverwanten klaar geïnstalleerd, inclusief Office 2010.”
“Vijf tellen! Vijf tellen“, schreeuwt hij, “Jij weet zeker niet hoe weinig tijd ik heb? Thuis op mijn Mac kan dat op 3 tellen.”
“Ja, ik ken dat“, beaam ik, “Op mij iPad gaat dat ook sneller.”
“Heb jij een iPad, pvc?“, vraagt hij. Er klinkt oprechte interesse in zijn stem. Verwondering ook een beetje.
Ik knik.
“Twee zelfs. Su-per per-for-mant. Draait zonder OS. Alles zit in de cloud. Met Apps. Veel beter zo. Start-direct-zonder-dat-ge-moet-wachten.”
“Wow.”
Hij hangt aan mijn lippen. Absorbeert elk woord. Het gaat over een iPad, moet je weten. Over twee zelfs.
“Maar ik ga er één wegdoen. Ik heb er eigenlijk geen twee nodig.”
“Ooh…”
Hij klinkt hoopvol. Vol verwachting.
“Zou het u interesseren om….”
“JA!”
“… er een samen met mij naar het containerpark te brengen en die daar met oude bakstenen kapot te slaan om zeker te zijn dat niemand er nog iets aan heeft.”
De stilte die volgt is zo huiveringwekkend lang dat ik zin heb om te roepen: hey, het was maar om te lachen, ket! Komaan, Henk-Marteun! Ik heb geen twee iPads! Ik zal uw rommel deze namiddag wel rap installeren en dan kunt ge morgenvroeg al doen alsof ge aan het werken zijt. Niet wenen, Henk-Marteun! Niet wenen! Geen stomme dingen doen! Dat is het allemaal niet waard. Denk aan uw gezin, of neen… denk aan uw Linkedin-vrienden… wat gaan die doen als ze horen dat ge van het achtste naar beneden gesprongen zijt? Ge kunt dat die mensen niet aandoen! Er is juist een CIO van ergens en een CFO van ergens anders die wil doen dat hij u kent als hij Sylvia mag neuken. Ik weet dat. Ik lees uw mails. Ge krijgt mails, ja. Wist ge dat niet? Dat verklaart veel. Sylvia print die zeker af voor u? Omdat ge enkel tweets leest. Op uw iPhone. En MMSkes. Ge moogt content zijn met zo’n secretaresse. Allez, management assistant, bedoel ik. MA-MS., zeggen wij. Managemment Assistant Met Schap. Neen, niet uitspreken als mams, dat klinkt pervers. Em-A streepke Em-Es. Zoals Tie Cie Pie-aaI Pie. Wij gebruiken hier ook afkortingen, zenne. DBP, kent ge dat? Down Blouse Peek. Of FITKG. Ferm In Tas Koffie Gespeekt. Da’s een moeilijk uitspreekbare. Maar wel de meest gebruikte. Ja, ook bij u. Komaan, Henk-Marteun… Kop op!
Maar neen, ik haak in. En Henk springt. Een kleine stap voor de mens, een PowerPoint-licentie minder voor de mensheid.
Dat zou een goeie zijn om op stickers te drukken, bedenk ik. Maar niet nu. Nu moet ik rap naar het achtste voor een DBP bij Sylvia.
Analoog. 
Geef een reactie