Ontdoping is een mensenrecht (3)

Het spreekt tot de verbeelding, die “ontdopingsprocedure”. Stel je voor dat je brief toekomt in zo’n pastorie in the middle of nowhere en de meid maakt de brievenbus open.
“Pastoor“, zegt ze, “Pastoor, er is er weer zo ene.”
“En uit welk jaar, Martine?“, vraagt de Goede Herder.
“1970, denk ik. Want het is lelijk geschreven.”
“Nondedju, die jaargangen heb ik juist terug op zolder gelegd!”

En de brave man klautert voetje voor voetje de draaitrap (ik stel mij voor dat zijn pastorie een toren heeft) op. Daar, in een stoffige, houten kist, bewaart hij zijn doopregisters uit de jaren zeventig.

Ook lezer Achiel Bosmans was nieuwsgierig naar de concrete gang van zaken. Hij liet evenwel niks aan de verbeelding over en schreef het aartsbisdom aan met de vraag of de doopregisters papieren registers zijn of elektronische.

Geachte heer,
Het zijn inderdaad papieren registers. Elk doopsel heeft een nummer.
Met vriendelijke groet,
M. XXXX

—– Original Message —–
From: Achiel bosmans
Sent: Wednesday, May 05, 2010 4:43 PM
Subject: RE:

Geachte mevrouw XXXX

Hartelijk dank voor uw antwoord.
Gaat het hier over elektronische registers of dient men in de papieren registers op zoek te gaan naar de gegevens van de aanvrager?

Alvast bedankt voor de informatie.

A. Bosmans

Tags: ontdopen, ontdoping