Herwig spreekt

Bij een nieuwjaarsreceptie horen “hapjes” tegenwoordig. En goede hapjes worden toegelicht. Bij voorkeur door een keukenpiet met klasse of door een BV die een kookboek geschreven heeft.
Bij ons in de gemeente kwam Herwig de zaken toelichten. Een spijtige zaak, want Fons en Laetitia-met-het-dik-gat hebben geen oren naar wat achtergrondinformatie betreffende de geserveerde spijzen. Die willen zo rap mogelijk zo veel mogelijk naar binnen werken en dan toch nog voor 16:00 uur thuis zijn.
En voor Sandrine hoefde het ook al niet. Die lust eigenlijk niks. Alleen water en dingen waar uitdrukkelijk “light” op staat.
De mannen van De Post, die zien alleen het bier. En die denken waarom zou men een onnodige fond leggen? Vast voedsel is voor wijven en bruinstekers.
Ik stond daar dus alleen naar de uitleg van Herwig te listeren, samen met Simpel Aimeeken. We hoorden Herwig de bereidingswijze uit de doeken doen en vertellen over waar de ingrediënten vandaan kwamen. Er was zelfs een “thema” gekozen voor onze receptie. Dat is de laatste mode. Het thema “mediteraans keuken” is populair, maar dat raadde hij af. Iedereen doet dat. Het thema “Azië” is ook wat passé. En daarom was er voor ons “slachtafval” gekozen. Dat is eens iets origineel. En helemaal “van bij ons”. Een lekker streekproduct dat je confronteert met z’n wat brutale smaak: Herwig was er lovend over. Wij zouden nogal eens iets meemaken, zei hij.
Aimeeken en ik waren avast heel nieuwsgierig!