Iedereen maakt keuzes in zijn leven. Zo ook Simpel Aimeeken.
“Wilt ge een kalender voor 2010?”, had Hilda gevraagd.
2010. Da’s nog zo ver weg.
“Ze moeten nu al besteld worden”, had Hilda gezegd.
Als het nu binnenkort juli is, kunt ge de kalender van 2009 nog vijf, neen, zes maanden gebruiken. Het is pas in januari dat ge een nieuwe nodig hebt.
“Maar ze moeten de bestelbon kunnen opmaken”, had Hilda gezegd.
Argumenten van het genre waartegen Simpel Aimeeken nooit bestand is geweest. Financiële feitenlijkheden. Dingen die komen uit het wereldje waar de gemeenteontvanger regeert en waar verder niemand iets mee te maken wil hebben. Behalve als ge een bestelbon nodig hebt. Dan kunt ge op uw knieën naar boven kruipen en vragen, neen, smeken, of ge een bestelbon krijgt om vijftien kalenders voor 2010 te bestellen bij een papierhandel twee straten verder. En de mensen die die papierhandel opnehouden (Jacques en Virginie) weten dat ze hun geld pas gaan zien “na de begrotingswijziging”. Wat dat ook moge betekenen.
En dus ligt Simpel Aimeeken wakker in zijn bed. En hij draait. En hij keert. En hij denkt aan zijn kalender. Aan wat voor een kalender hij nodig heeft. Dezelfde als dit jaar? Of zo’n grote. Maar aals ge zon grote hangt, hebt ge dan nog plaats op uw muur voor andere dingen zoals gelijk een poster van iets. Of de kaartjes die ge naar uw eigen stuurt op het werk wanneer ge op vakantie zijt en niemand van de collega’s wilt voortrekken bij het kiezen van een bestemmeling.
En ’s morgens heeft hij beslist en hij zegt het tegen Hilda.
“Zijt ge zeker dat ge geen kalender wilt?”, vraagt ze.
“Ge moet in de loop van het jaar niet afkomen en de ontvanger gaat geen tweede bon maken voor bij Jacques en Virginie. Het is nu of nooit. Voor wat betreft 2010”, waarschuwt ze streng.
“En ge weet dat ge niet bij de andere mensen dingen moogt bijschrijven. Dan krijgt ge miserie”, dreigt Hilda.
Aimeeken weet dat. Maar hij heeft zijn keuze gemaakt. In 2010 doet hij niks waarvoor hij de datum moet weten. Niks dat gepland moet zijn. Niks dat onthouden moet worden.
Aimeeken kijkt rond. Tevreden. Hij neemt zijn Laatste Nieuws en leest de regionale berichten tot aan de koffiepauze van tien uur.
Analoog. 
Geef een reactie